Het is alweer een tijdje herfst en dat is te zien in de tuin. Onze achtertuin ligt op het noorden, dus daar valt de herfst nog een stukje vroeger in, zo ongeveer vanaf half september. Dat is best jammer, de stoep wordt na een regenbui bijna niet meer droog, alles is binnen de kortste keren groen van de algen en de bloemen lijken bijna te vechten om nog een laatste sprankje kleur te laten zien. Je moet daarvoor wel op de knieën door de tuin, maar dan vind je ook wat....
Deze Winde is echt een late verrassing; in het voorjaar heb ik een heel zakje met zaadjes uitgezaaid in onze postzegeltuin. Ik had al visioenen van een zee van bloemen die via de schommelbalk en het schuurdak langs de schutting en tot aan de tuindeuren zou gaan bloeien maar ik moet bekennnen dat het slechts bij deze ene bloem is gebleven. Haar kleur maakt een hoop goed: het is net of een kaboutertje midden in de bloem een lichtje heeft aangestoken!
Stel je deze verrassing eens voor in een verder nogal donkere en uitgebloeide tuin, prachtig toch?
Morgendauw op een (nog) groen blad, het lijken wel parels! Zo zie je maar weer, geluk is echt dichterbij dan je denkt!
Pas geleden heb ik alle moed bij elkaar geschraapt en de laatste restjes van twee grote bossen (bijna uitgebloeide) violen weggegooid om plaats te maken voor een paar enorme gele bolchrysanten. Volgens M zijn het zonnebloemen en inderdaad: het is net of de zon in tweevoud in onze achtertuin schijnt!
Mooi hè, twee emmers vol: daar word je vanzelf vrolijk van! Laat nu de herfst maar komen!
Als we nu in het bos gaan wandelen, kijken we voor deze ene keer niet voor ons: de herfst gebeurt vlak boven of juist voor je op de grond. Laarzen aan en een grote tas mee voor al onze vondsten.
Dàt is Genieten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten